Vrijdag & Zaterdag (24&25-02)

Vrijdag voorbereid op de stage en verder niet zoveel gedaan. Niks noemenswaardigs in ieder geval.
Zaterdag naar de stageschool geweest. Ik mag helpen in groep 3, en Aukelina in de kleuterklas. Glenn is de docent daar, samen met Janneke. De klas is verdeeld in 2 groepen; A&B op niveau. De leerlingen zijn ongeveer 8 jaar oud. Ik ben voor andere stages nooit echt zenuwachtig geweest, maar omdat dit helemaal nieuw was en veel jongere kinderen was ik dat deze keer wel. Gelukkig was ik hier vrij snel overheen. We zijn voornamelijk bezig geweest met lezen en uitspraak. Daarnaast hebben we contact gemaakt met een aantal ouders.

Ik vertel meer over de stage school in het verslag voor school zelf, want deze blog is meer algemeen.

Nadat de eerste dag stage op The Dutch School LA erop zat zijn we terug naar het hotel gegaan. Hier hebben we via Greyhound een busreis naar San Diego geboekt. Vervolgens een hotel opgezocht en richting het station gegaan. Met de bus gaan is goedkoper dan met het vliegtuig, wat vervolgens weer goedkoper is dan met de trein. Iets wat ik best raar vond, maar goed dat terzijde. In de bus hebben we gepraat met Erin, een man die regelmatig naar San Diego gaat. Hij kon ons veel vertellen over San Diego, en hij wees ons erop dat je voor $260 dollar een 7 dagen pas van Greyhound kon kopen. Hiermee kun je onbeperkt door heel de VS reizen, ook als je terugreis langer dan 1 dag duurt (in dat geval 8, soms zelfs 9 dagen geldig dus). Hij gaf ons nog een boek, want hij las toch nooit. Een hele aardige man. Renee kwam even bij ons zitten, omdat ze ons met Erin hoorde praten en ook meer over San Diego te weten wou komen. Renee vroeg ons toen ook of we een taxi met haar wilde delen naar ons hotel, want ze had nog niks gepland. Toen we in San Diego aankwamen hebben we met Renee een Taxi gedeeld en zijn we naar ons hotel gegaan. Toen Renee in de lobby was kwam ze erachter dat ze geen ID bij zich had. Daardoor kon ze niet inchecken. Wij gelukkig wel. We hebben toen onze laptop erbij gehaald, en geprobeerd het adres te vinden waar ze haar ID wellicht had laten liggen. Dit lukte niet, want ze kon de bar niet bereiken. Ik vond het maar een beetje raar; een vrouw die zonder voorbereiding naar San Diego gaat, met ons mee naar ons hotel gaat, en daar er pas achterkomt dat ze geen ID bij zich heeft. We hebben geprobeerd haar te helpen, maar na 2 uur leek het scenario dat ze nergens heen kon wel heel dichtbij te komen. We hebben toen maar gevraagd of ze bij ons op de kamer kon komen. Hier was naast het bed nog een bank waar ze op kon liggen. Eerst hebben we alle waardevolle spullen opgeborgen in de koffers en alles weggezet. De volgende dag is ze achter haar ID aangegaan. (Ze heeft voorzover ik weet niks gestolen o.i.d.(mischien een zeepje ofzo), maar ik was wel een beetje paranoïde. Toch speelde onze behulpzame kant meer, gelukkig voor haar...)

We zitten nu dus in San Diego. We hebben al een beetje gezien, en de eerste indrukken zijn goed. Het is totaal anders dan LA, veel rustiger en netter. Morgen proberen we te whale watchen, maar op het nieuws hadden ze het al over een storm die naar SD komt. We wachten wel af. 

Donderdag (23-02)

aankomst plek voor de auto's

Over drie dagen zijn de Academy Awards. We zijn weer naar Hollywood gegaan om te kijken hoe ze met de opbouw bezig zijn. Waar je eerst langs de gehele walk of fame kon lopen, is het nu deels afgezet. Vanaf de kruising bij Hollywood Highland tot aan het Chinese Theatre staan er hekken waar je wel nog omheen kunt lopen, maar verder niet meer langs kunt. De tribunes voor de pers zijn al opgebouwd, net als het gebouw waar de sterren zich eerst verzamelen voordat ze over de rode loper langs de pers lopen richting het Kodak Theatre. De constructie is zo opgebouwd dat je als publiek zijnde niks tot bijzonder weinig kunt zien, maar als pers zijnde echt alles. Zo hangen de camera's boven 'the red carpet' tot aan de ingang van het Kodak theatre, en is er rekening gehouden met de aankleding. 

kodak Theatre

 We zijn hier langs gelopen, en hebben rondgekeken. Overal staan beveiligers die ervoor zorgen dat je niet zomaar het terrein opgaat. De artiesten die normaal voor deze theaters langs de walk of fame staan, staan nu wat meer de andere kant op, zodat de doorgang langs dit terrein wat groter is. Het Kodak Theatre mochten we ook in. Hier lag 'the red carpet' ook al uitgestald onder een dikke laag plastic, en stonden de grote oscar beelden al langs het pad opgesteld. De aankleding van het gebouw is ook totaal anders, zo hing er een groot goudkleurig gordijn bij de ingang en was het rood gouden thema tot aan de ingang doorgetrokken. Veel andere gedeeltes van dit gebouw waren nu afgesloten voor het publiek, en iedereen nam of foto's of was bezig met dingen opzetten. 

Even later zijn we ergens wat gaan drinken in een sportsbar, waar het de hele dag door happy hour is. Naast deze tent ging er een film in première: Star Wars XXX a parody. Hier stonden starwars figuren en schaars geklede meisjes en veel mannen. Toen we in de bar zaten reed er een auto voorbij die gevolgd werd door 15 politie wagens met sirene. Het bleek dat die man een geweer tegen z'n hoofd hield tijdens het rijden. We zijn naar buiten gelopen samen met vele anderen om te kijken, maar konden niet zoveel zien. Direct daarna werd het nieuws opgezet. Hierop was de achtervolging te zien, die dramatisch eindigde. De man reed een benzinestation op, en richtte schijnbaar zijn geweer richting andere mensen. Vervolgens werd er van alle kanten door de politie op de wagen geschoten. De man heeft het niet overleefd. De reacties vanuit de kroeg waren wel bizar. 'Doe het dan, watje', 'die man had vanaf moment 1 al een doodswens' of 'daar gaat ons belastinggeld'. Ik heb geen geschrokken mensen gezien, alleen nieuwsgierige mensen en mensen met dit soort harde opmerkingen. Je maakt wat mee in LA... (dat rijmt)

Woensdag (22-02)

We zijn begonnen met dingen opzoeken over de Academy Awards die zondag plaatsvinden. Het blijkt heel lastig te zijn de sterren überhaupt te zien, laat staan bij de rode loper te kunnen staan. De enigste optie die je hebt is vroeg erheen gaan en dan te wachten bij de plek waar de sterren worden gedropt door de vele limousines. Dit gaan we dus niet doen, wel gaan we morgen kijken hoever ze al zijn met opbouw ervan. 

Vervolgens zijn we naar een kapper geweest, wat niet bijster interessant was. 

 Tegen het eind van de middag zijn we richting Little Tokyo gelopen om daar nog even rond te kijken en wat te gaan eten. We zijn deze keer afgeweken van de vaste routes die we tot nu toe hebben gelopen. Een paar blokken naar het zuiden van ons hotel bevind zich een andere wereld. Een wereld die we tot nu toe alleen 's nachts konden horen, en waarvan we het bestaan alleen wisten door de vele sirenes die je door de straten hoort. Waar je ook kijkt zijn er mensen die met hun hele hebben en houden op straat staan. Mensen die langs de weg in slaapzakken gewikkeld liggen te slapen, of met boodschappenkarretjes beladen met troep rondlopen. Daarnaast staan er op sommige plekken tenten en dozen bij elkaar, waar mensen bij elkaar wonen. Het ruikt er niet heel fris, en we waren blij dat we hier overdag rondliepen. De mensen zitten vooral hier omdat je hier een voedselbank hebt en een shelter. Wat wel bizar is, is dat deze plek in het Toy District van LA ligt. Je denkt als toerist misschien dus dat het heel onschuldig is, maar van alle kanten kregen we te horen dat je hier niet s'avonds naar toe moet gaan.


Het
plaatje hierboven is van het Sushi restaurant. Die daaronder van een Japanse wensboom.

Vervolgens zijn we aangekomen bij Little Tokyo. Zodra je het sign van Little Tokyo district ziet houdt het ook op met de pislucht en de zwervers, en is alles weer schoon en fris. We zijn weer richting het hart gelopen, langs het standbeeld voor de eerste Japans-Amerikaanse astronaut. Hier hebben we sushi gegeten en zijn we een aantal winkeltjes ingegaan. De Sushi zaak waar wij zaten serveerde de sushi op  een lopende band, waar je zelf dingen vanaf kunt pakken. Dit was heel erg lekker, en het feit dat er veel lokale bevolking zat te eten gaf het een echt Oosters tintje. Wat de winkeltjes betreft is het niet heel divers. Je hebt er Kimono zaakjes, en de beauty zaakjes waar we al eerder waren geweest. Wat wel bijzonder is, is het feit dat er een winkel is met garden tools die door echte Japanse zwaardmakers worden gemaakt. Ze zijn dus heel scherp en onbreekbaar volgens de verkoper. Voor de terugweg naar het hotel hebben we de veilige en vertrouwde route weer genomen.

Dinsdag (21-02)

Vandaag was het erg warm, we zijn daarom ook weer naar het strand gegaan. 2e keer tot nu toe, dus dat valt reuze mee. Deze keer zijn we direct naar Venice Beach gegaan i.p.v. naar Santa Monica. Venice district is heel groot, maar langs de kust zelf is het vrij beperkt. De boulevard die langs het gehele strand loopt wordt het drukst bezocht bij Venice Beach en er was hier weer genoeg te zien. We zijn eerst wat kledingwinkels ingeweest, en in één van die kledingwinkels verkopen ze zelf bedrukte schoenen. Met printen van LA, Venice of Tupac etc. Je krijgt dus een echt unieke schoen, en de prijs valt best mee ($50-$100, afhankelijk van wat je wilt). Vervolgens zijn we langs de boulevard gelopen. Hier kun je fietsen huren, segways etc. wat we wel een keer willen doen, om zo meer van de gehele boulevard te zien. Aan Venice Beach ligt een outdoor gym terrein. Hier staan sport en fitness apparaten en klimrekken e.d. waar mensen aan het sporten zijn. Arnold Schwarzenegger had hier zijn eigen sportschool geopend toen hij zijn eerste geld in de states had verdient. Als je verder doorloopt heb je vast een groepje hip-hop artiesten staan, die je maar al te graag hun muziek willen laten horen. Verderop was er niet zoveel meer te zien, voornamelijk parkeerplaatsen.

 De andere kant op van de boulevard heb je meer schilders en kunstenaars, die langs de boulevard hun werk uitgestald hebben staan. De meeste schilders maken dingen waarop het strand te zien is of de skyscrapers van LA, en de kunstenaars hebben vaak Hollywood gerelateerde dingen. Deze stands worden over de gehele boulevard bij Venice Beach afgewisseld door de verschillende kush doctors. 

We zijn tegen zonsondergang ergens bier gaan halen en zijn toen op het strand gaan zitten en hebben genoten van het geluid van de branding en het kleurenspectakel van de ondergaande zon. Toen de zon zo goed als onder was kon je de lichtjes van Santa Monica en de andere stranden weer goed zien (met name het reuzenrad op de pier van SM) en zijn we langzaam weer richting Downtown LA gegaan.

Maandag (20-02)

Vanuit het hotel zijn we naar China Town gegaan met de bus. Vanuit China Town zijn we richting Dodger Stadium gegaan. Het stadium ligt op een berg en kun je van veruit al zien, en zo wisten we ongeveer welke kant we op moesten lopen. We waren al een keer in het hart van China Town geweest, waar de winkeltjes ook zijn en de restaurantjes, maar nu zijn we door de woonwijken zelf gelopen. China Town in LA is één van de grootste in Amerika, en is dus zeer uitgestrekt. We zijn steeds bergopwaarts gelopen langs de vele straten in de woonwijken daar. Wat opviel was het verschil tussen de huizen zelf. Sommige huizen hadden prachtige tuinen en zagen er heel goed uit, andere waren vervallen en lelijk. Het is niet zo dat dit per straat verschilde, maar echt per huis in dezelfde straat. Een aantal huizen hadden Chinese beeldjes op de omheining, of Chinese teksten. Sommige huizen waren omgebouwd tot tempels. Deze waren meestal mooier versierd, zo hadden sommigen mooie tuinen met Chinese architectuur erin verwerkt. Verder waren het wel gewoon omgebouwde woonhuizen.  We zijn er ook een aantal hagedissen tegengekomen, en heel veel vogeltjes. Het was een rustige wijk, maar helaas geen goede wijk om bij het Dodger stadium te komen. Toen we namelijk helemaal bovenaan de wijk stonden bleek er een Freeway tussen de wijk en het stadium in te liggen. We zagen de parkeerplaats wel, maar konden er niet bijkomen. We zijn dus weer naar beneden gegaan en zijn toen naar het Dodger stadium gelopen. Wel een goede foto locatie overigens :)

Het Dodger stadium ligt dus op een andere heuvel. Je loopt een weg omhoog op vanaf de mainstreet, en bereikt dan de parkeerplaats. Voordat je erin mag moet je je ID laten zien en krijg je een sticker met je naam erop. Het voelde een beetje alsof je weer op het vliegveld was, maar de beveiliging was alleen aardiger. We zijn om het stadium heen gelopen, wat heel leuk was vanwege het uitzicht. Je had goed uitzicht op Downtown LA met de wolkenkrabbers, en de vliegtuigen die naar LAX gingen (of 1 van de andere vliegvelden, ik heb geen idee). Het stadium zelf ligt in de berg. De berg is uitgegraven, zodat je een hele hoge rij met stoeltjes rondom het veld krijgt waar zo'n 55 duizend mensen kunnen zitten (ongeveer net zoveel als in de Amsterdam Arena). Het was heel indrukwekkend om bovenaan te staan en dan over al de stoeltjes heen naar het veld te kijken. Onze Timing was alleen niet zo goed, ze waren net bezig het veld opnieuw aan te leggen en daardoor kwam de mest lucht je tegemoet. 

Wat sport betreft komen de mensen in LA niks te kort. De Dodgers zijn hier groot, maar daarnaast heb je nog veel meer in LA. De LA Lakers (en de LA Clippers (basketbal) bijvoorbeeld zijn hier ook erg groot, en behoren tot de beste van de VS. Daarnaast heb je hier 2 grote voetbalteams (LA Galaxy & Chivas USA), die ook beide tot de top van het land behoren (Westcoast iig).




Verder heb je er nog een ijshockey team (The LA Kings) en kleinere sportclubs. De competities voor veel van de sporten zijn verdeeld in East en West-Coast, je speelt dan tegen teams uit je eigen streek (eerst). Bij basketbal zagen we dat er zelfs een East vs. West wedstrijd was, waarin de beste spelers uit beide competities tegen elkaar uitkomen. LA noemt zich met trots SportsCapital of the World overigens.

Donderdag, Vrijdag & Zaterdag (16,17 & 18-02)

Donderdag en vrijdag zijn we door Hollywood gelopen, langs de walk of fame. Als je bij Hollywood vine station uitstapt dan ben je gelijk bij de walk of fame wat in totaal iets van 7000 sterren telt. Langs de walk of fame heb je veel figuranten, muzikanten en zwervers. Terwijl je naar de sterren op de grond zit te kijken wordt je lastiggevallen door mensen die op agressieve wijze hun Hollywood tour proberen te verkopen. Dit is minder leuk, maar het voorkomt wel de nekkramp van het de hele tijd naar beneden staren om de namen bij de sterren te lezen. We hadden al een Hollywood tour gedaan, en wisten dus hoe we bij Beverly Hills en Rodeo Drive konden komen. Hier zijn we dan ook heengelopen, en konden de dingen die we vanuit de tour zagen van dichterbij bekijken. Zo zijn we L.A. Ink ingeweest, bekend van het Discovery progamma, en de garages waar ze old timers, Bentleys en Rolls Royces verkochten. Toen we bij Beverly Hills aankwamen zijn we daar wat straten ingelopen. Wat daar opvalt is dat alles super netjes is. Het gras is tot op de milimeter (zo lijkt het) gelijk, en de bloemen en tuinen zijn perfect onderhouden. Overal vind je borden van Beverly Hills watch, wat eigen opgestelde regels aangeeft. Zoals; niet roken, niet na 11pm in het park etc. Als je door de straten loopt rijden de Ferrari's en Porsches je voorbij, afgewisseld door Bentleys en tour guide cars. Langs de weg zijn Mexicanen bezig alles schoon te houden, of auto's te wassen die vast niet van hun zijn.

Vlakbij Beverly Hills heb je Rodeo Drive. Dit is een mode straat met allemaal peperdure winkels. Versace, Louis Vuitton, Armani, Prada etc. We zijn natuurlijk op onze slippers gewoon die winkeltjes binnengelopen, en kregen steeds te horen: Feel free to look around. In deze winkels werken teveel mensen die via earphones met elkaar communiceren. Bijvoorbeeld: 'Lady at the bag departments looks like she needs assistence'. Zo houden ze alles in de gaten, en wordt iedereen direct geholpen. Bij een bepaalde tassenwinkel was het zelfs zo dat Aukelina en ik gevolgd werden door een irritant vrouwtje. Die achter ons aan liep en steeds deed alsof ze dingen aan het rechtzetten was als we omkeken. Ze stond eerst aan de ingang en maakte toevallig dezelfde kronkelige route door de winkel als ons. Het was wel heel leuk om te zien hoe netjes het hier ook was en wat voor dikke auto's er hier wel niet geparkeerd stonden. De mensen die er rond liepen zagen er of heel touristisch uit zoals wij, of heel rijk.

We zijn toen teruggelopen naar the Walk of fame en Hollywood vine station. Op de Walk of fame zijn ze nog steeds bezig met alles klaarzetten voor de Oscars. Daar willen we ook graag heen als die er zijn, want de celebrity count staat nog steeds op 0.

Zaterdag was een beetje een rustdag voor ons. We zijn de andere kant van Downtown L.A. gaan bekijken (Fashion district (belachelijk armzalig)) en op de hotelkamer films liggen kijken. We hadden geen stage die dag, omdat de school dicht was vanwege President's day. Wat een soort van 2e Pinksterdag in Nederland hier is. Mensen gaan dan naar auto zaken en andere dingen i.p.v. Meubel Boulevards in Nederland.

Dinsdag & Woensdag (14&15-02)

Dinsdag zijn we naar de Universal Studios geweest, omdat deze van alle parken het beste stond aangeschreven. Het ticket voor het park kost $77, maar tot april dit jaar is er een actie dat je dan de rest van 2012 vrij entree hebt. Het park ligt ook nog eens heel dichtbij de school waar we les moeten gaan geven :) Het park is niet echt groot, zeker niet als je het afzet tegen de andere parken hier. Het aantal attracties wat ze er hebben leek ons in eerste instantie ook heel weinig, maar zoals later zal blijken valt dat reuze mee. Het park biedt veel attracties die gebruik maken van 3D special effects en simulatoren. Zo heb je bijvoorbeeld bij 'Simpsons the ride' een karretje dat lijkt op een rollercoaster, maar eigenlijk een simulator is. Je wordt naar boven getild en kijkt dan naar een groot scherm. Op het scherm projecteren ze een achtbaan, en het karretje beweegt mee met de bewegingen die je op het scherm lijkt te maken. De kleine ruimte die je op het park hebt wordt zo ontzettend goed benut, aangezien dit veel kleiner is dan een echte achtbaan. Verder hebben ze meer van dit soort attracties, waarbij ze gebruik maken van 4D en 3D projecties. Bij de 4D attracties gebruiken ze bijvoorbeeld water, of wordt er in je nek geblazen als er wordt geniest o.i.d. Bij Terminator 2: 3D maakten ze ook gebruik van geuren, als er werd geschoten kon je gunpowder ruiken bijvoorbeeld. Dit soort attracties duren van 20-30 minuten en zijn daardoor toch heel tijdvullend, vandaar dat we lang niet alles in 1 dag konden zien en de volgende dag terug zijn gekomen (nog steeds niet alles hoor). Voor de tour door de Universal Studios zelf zat je in een wagentje en werd je door de studio's en verschillende sets rond gereden. Dit werd afgewisseld met attracties en shows, waarbij het wagentje vast gezet werd en zo als simulator fungeerde. Één van die shows was 'King Kong 360 graden 3D', hier werd het karretje een tunnel ingereden en vastgezet en had je overal om je heen 3D projecties, dit was heel uniek. Daarnaast gaven ze uitleg over hoe ze sets opbouwen en hergebruiken. Veel van de sets daar zijn eigenlijk heel klein, maar door goed camera gebruik lijken ze heel groot. De grootste set die ze ooit hebben gebruikt was die van 'War of the Worlds', op facebook heb ik hier wel foto's van.

Het park zelf maakt verder veel gebruik van acteurs. Deze zitten bijvoorbeeld in het spookhuis, om mensen bang te maken net als bij 'London Dungeons'. Maar ook de mensen die bij de attracties zelf staan, die doen alsof ze je de wegwijze proberen je bang te maken. Dit doen ze door bijvoorbeeld een dinosaurus pop uit hun buik te laten verschijnen, of heel vies bij de uitgang stil te blijven staan en pas bewegen als je langsloopt. Bij de ingang/uitgang heb je bijvoorbeeld een standbeeld staan waar dan een levend standbeeld tussen gaat staan, die wacht tot onschuldige Aziatische meisjes op de foto willen en ze dan laat schrikken en huilen.

Verder heb je veel figuranten in het park rondlopen, ook hier weer veel foto's op facebook. Deze figuranten worden streng gecontroleerd. Zo liep Bart Simpson een keer achter een vrouw aan met bier, en werd die snel aangesproken door een man die erbij stond. Deze deed dit ook niet op een leuke manier ofzo, maar gewoon heel hard en naar; 'get back here'. Ergens later was Tasmanian Devil met Aukelina aan het dansen, en wou die vervolgens dat we samen gingen dansen. Wij deden niet echt mee, en meteen kwam er een man naar ons toe die vroeg of wij het wel leuk vonden. Duim omhoog, 'are you ok with this, is he bothering you?' Yes or No? Dit vind ik toch wel de mindere kant van dit park, alles moet perfect zijn... De volgende dag daarentegen profiteerden we van deze kant. Het regende een beetje, en toen kregen we gratis chocomelk en koffie en werden er zalen geopend waar je films kon kijken en schuilen. De zaal waar wij zaten was groot, en het scherm waar Shrek de derde op werd afgespeeld was ook gigantisch. Eigenlijk gewoon een gratis bioscoop dus :P.

maandag (13-02)

Vandaag naar La Puebla, China Town en Little Tokyo geweest. We zijn eerst met de bus naar Union station gegaan; daar ligt La Puebla heel dichtbij. La Puebla is een Mexicaanse markt met een aantal gebouwen die de Mexicaanse cultuur hier representeren. Toen wij er waren was er een Mexicaanse dans voorstelling en een druk bezochte markt. Op de markt vond je Mexicaans eten (dit vind je overal hier, maar goed), doden maskers, pinãta's etc. Ook waren er mariachi bandjes die bij de vele eettentjes stonden te spelen, wat een goede sfeer gaf. Het is niet heel groot, en je loopt er dan ook zo doorheen. Je had er ook veel voetbal T-shirtjes van mexicaanse teams. Wat wel opmerkelijk is dat door heel L.A. (in de sportzaken etc.) je voornamelijk Mexicaanse voetbalshirts ziet, naast die van grote Europese teams als Real Madrid, Barcelona, Man U, Arsenal, Chelsea etc. We zijn maar 1 zaak tegengekomen waar ze daadwerkelijk shirts hadden uit de Amerikaanse competitie (LA Galaxy (Beckham) shirts).

Vervolgens zijn we naar China Town gegaan. Hier zijn de prullenbakken en alles opgefleurd met Chinese tekeningen en teksten. Je hebt er veel dierenwinkels en groentewinkels waar je Chinese producten kunt halen. In bijna alle winkeltjes kon je mini-schildpadjes kopen voor 5 dollar, zelfs al verkochten ze daarnaast alleen maar kleren o.i.d. Bij de groentewinkeltjes die schildpadjes hadden vond ik het wel wat lugubers hebben hoor, zeker als je bij de eettentjes ernaast gewoon posters zag waarin ze adverteerden met schildpaddensoep. In de dierenwinkels die er waren vond je veel tropische vissen (van malawi chichilden, discusvissen tot blauwe haaien). Ook vond je er veel uiteenlopende vogels. Zo had je er kippen en hanen, maar ook papagaaien en vinken etc. De winkeltjes zijn allemaal heel klein en smal, dus je moest wachten tot iedereen uit het pad was, voordat je erin kon.

Little Tokyo lag iets verder gelegen van Union station, en hier zijn we als laatste heen gegaan. Hier had je ook veel eettentjes, en hier hebben we ook gegeten. Tot nu toe (19-2) is dit het beste wat we tot nu toe hebben gegeten. Je had hier, hoe kan het ook anders, karaoke tenten en sushi & sake bars.  Verder werd er hier Japanse tokkel muziek gemaakt, en had je winkeltjes met Japanse beauty producten en een Japanse supermarkt. Er stonden speelautomaten, en van die grijp-automaten met mega grote 'Hello Kitty' gezichten erop. Sterker nog er was een aparte 'Hello Kitty' winkel, waarin je van alles kon krijgen met een Hello Kitty gezichtje erop (zo schattig...). Op de Beauty producten viel het trouwens op dat er Japanse meisjes op de vrouwenproducten stonden, maar Westerse mannen op de mannen producten. Door de straat heen hingen lampionnen, wat toen het ging schemeren een mooi effect had op heel Little Tokyo. De straatmuzikanten hier probeerden zo goed mogelijk Amerikaanse klassiekers te spelen, maar behielden hierbij wel hun mooie authentieke aziatische accent (Iwe Lowe Juuuu Bawy, vewy vewy mutsch). (De foto bovenin, is van Little Tokyo).

Zaterdag (11-2-12)

Vandaag zijn we naar de Dutch School L.A. geweest om Janny Franken te ontmoeten. Janny is heel aardig en zeer gastvrij. De school draait vooral op vrijwilligers. Het is vrij amateuristisch, zo huren ze in het weekend de lokalen van een andere school, en hebben ze een geïmproviseerde bibliotheek ed. Janny kwam mensen te kort, dus we kunnen gelijk beginnen met helpen, en we kunnen alle kanten met ze op. We hebben al genoeg ideeën om daar aan de slag te gaan.

Vervolgens zijn we naar de Universal studio's geweest. Niet het park zelf, dat doen we als we meer tijd hebben, maar gewoon om vanuit daar naar de stad te kijken en een indruk te krijgen. Nadat we daar wat gegeten hadden zijn we naar de Walk of Fame gegaan. Hier zijn we gaan rondlopen en hebben we een Hollywood tour gedaan door o.a. Beverly Hills en Rodeo Drive.

Voordat we op de tour gingen moesten we best lang wachten, want er was vertraging vanwege de Grammy awards die binnenkort plaats vinden. De eigenaar van het bedrijf kwam met ons praten en vertelde veel over de crisis die Amerikanen toch langzamerhand aan het wakkerschudden is. Meer hierover later.

De huizen waren echt collosaal, zo heeft Tom Cruise bv. zijn eigen block. Een huis alleen is ook maar zo gewoontjes. Op Rodeo drive zag je Ferrari's, lamborghini's, Bentley's en Rolls Royce's ed. bij de vleet. Toen we de tour deden kregen we te horen dat Whitney Houston was overleden ergens in Beverley hills schijnbaar, maar verder niks van meegekregen. De walk of fame zelf is trouwens ook bizar groot en telt bijna 7000 sterren in totaal. Die alleen bekijken is al een dagtaak. Meer hierover als we er weer heen gaan.

Vrijdag (10-2-12)

Vrijdag:
Het weer is echt geweldig, dus we wouden graag naar het strand toe. Met de bus zijn we naar Santa Monica beach gegaan, en het eerst wat je zag was groen gras met palmbomen. Het zomer gevoel kwam ons dus echt tegemoet, ondanks het feit dat het fucking februari is. We zijn toen over het stand gelopen naar de pier toe, waar een pretpark op gebouwd was. Verder stonden daar mensen te vissen, muziek te maken of eigengemaakte dingen te verkopen. Dit gaf echt een goede vibe af. We zijn toen met de bus naar Venice Beach gegaan. Toen we hier uitstapten kwam de wiet lucht ons tegemoet, en voelden we ons meteen thuis :P. Hier waren de wat alternatieve mensen verzameld, om hier hun muziek te delen of hun eigengemaakte spullen aan te bieden. Om de zoveel stands had je een zogenoemde Kush doctor, waar je een pas kon krijgen om zo medische wiet te kopen. "Heb je stress, of af en toe angst dan is dit goed voor je, kom binnen koop een pas en probeer de beste wiet die er is." Daarnaast heb je veel artiesten en andere lui (kunstenaars, punkers, goths (echt van alles)) die met hun creativiteit geld proberen te maken (bv. 2 jokes $1). Er zijn veel skaters en een mooi skatepark waar je tjil kun hangen en rondkijken.


Vervolgens zijn we terug gelopen over het strand naar Santa Monica beach. De zon ging net onder, dus dat gaf een super mooie zonsondergang vanuit het strand.  Vanuit hier hebben de de bus gepakt terug naar het hotel en zijn we Downtown L.A. weer ingegaan voor bier en eten.  Hieronder nog wat foto's.

Donderdag (9-02-12)

Donderdag:
We zijn begonnen met het verkennen van de buurt rond het Hotel. Het eerst dat opvalt is dat 80% van de bevolking in de omgeving hier Mexicaans is en geen Engels spreekt. We zitten aan het Jewelry district gelegen, en hier zie je dan veel pawn shops en jewelry stores. Broadway heeft een aantal theaters en dat ligt ook heel dichtbij (met klassiekers als; jesuscristo es el senior etc.). De vele eettentjes en kioskjes worden bemant door Mexicanen en Aziaten, de daklozen zijn allemaal zwart. Toen we de buurt wel een beetje gezien hadden zijn we richting Vermont en Beverly gelopen. We zijn in MacArthur park gaan zitten en hebben daar gegeten. We zijn een supermarkt in gegaan om spullen in te slaan, en toen doorgelopen totdat we het Hollywood sign konden zien. Los Angeles is echt onvoorstelbaar groot, en we hadden toen ook al een flinke afstand afgelegd. Vervolgens zijn  we terug gegaan met de bus naar het hotel, en hebben in Downtown L.A. wat gegeten en bier gedronken tot we wouden slapen :).

Vertrek

Woensdag ochtend om 5 uur naar Schiphol gegaan om er daar achter te komen dat ik geen Hans heet. Toen we probeerden in te checken voor onze vlucht van 7.40, kregen we te horen dat ik mijn roepnaam niet mocht gebruiken in Amerika, en dat ik deze dus moest omzetten naar de naam zoals die op mijn paspoort stond. Hierdoor misten we onze vlucht en moesten we deze snel omboeken naar een andere vlucht. De mensen van British Airways die op Schiphol werkten deden letterlijk geen fuck, en konden niet eens het nummer van Ebookers vinden voor ons. Gelukkig waren mijn ouders ochtendmensen en niet incompetent en konden zij binnen 5 minuten een juist nummer voor ons vinden. Ebookers heeft ons supergoed geholpen en geregeld dat we rond 3u in de middag met een andere vlucht naar LA konden. We hebben toen de Schiphol toer gedaan, en na wat hangen en wurgen zaten we in het vliegtuig. De vlucht naar Minneapolis duurde 9u, en toen we daar aankwamen werden we ondervraagt door security (die verdacht veel weg hadden van de agenten in SuperTroopers). Toen dat erop zat moesten we nog even wachten op het vliegveld daar, voordat we op de doorvlucht naar LAX konden. Die vlucht duurde maar 3 uurtjes en tegen 9u waren we in LA! Toen de Taxi gepakt naar het Hotel (Cecil Hotel). Onze spullen gedropt en even een avondwinkel opgezocht. We zijn toen een klein stukje gaan lopen, maar werden om de haverklap lastig gevallen door zwervers die rommel wouden verkopen (bloemetjes, CD players etc.), of simpelweg een peukie wouden bietsen. Niet de beste eerste indruk,  dus we zijn maar snel weer terug naar de hotel kamer gegaan.