Week van 20-24 Maart (20-24-03)

Dit was echt een flut week, dus ik raas er ook maar door heen en houd ik het lekker kort.

Dinsdag hebben we aan school gewerkt en dingen gepland. We hebben San Francisco voor volgende week geboekt en vast gelegd en voor 22 april een week Las Vegas. Verder hebben we nog aan onze road trip gewerkt.

Woensdag moesten we naar een ander hotel toe, omdat je in het Cecil hotel maar 21 dagen aan 1 volgend mag verblijven. Online hadden we de dag ervoor een goedkoop motel gevonden bij MacArthur park in de buurt en hier zijn we heen gegaan. De wijk is vreselijk en schijnt ook één van de onveiligste te zijn. Hebben wij weer even mazzel. De kamer die we eerst toegewezen kregen had een lek en rook naar schimmel. We hebben dus om een andere kamer gevraagd, en kregen er toen 1 die beter was. Verder zijn we boodschappen gaan doen, want we hadden hier wel een koelkast en een magnetron.

Donderdag zijn we voornamelijk met school en plannen bezig geweest op de hotel kamer. We zijn nog wel even langs de duizenden Mexicanen en tientallen zwervers gelopen richting MacArthur park, om hier nog een beetje te winkelen en te eten. Bij de fastfood zaken hier en ook in ons motel trouwens ook hebben ze bulletproof glas voor de balies, omdat het hier niet zo veilig is. Dit is een heel bizar wijkje. De winkeltjes zijn wel heel leuk trouwens. The 99 cent store verkoopt allemaal dingen voor 1 dollar of minder, net als de one dollar tree store. Bij Ross heb je hele goedkope kleren en hier hebben we ook wat dingen gekocht. Aukelina kreeg zelfs gratis schoenen, omdat de caissière vergeten was die aan te slaan. Hierdoor werd het echt super goedkoop.

Vrijdag zijn we ook bezig geweest met plannen en school. Verder hebben we ons voorbereidt op de stage voor morgen. We hebben nog even een wandeling door de wijk gemaakt en verder zijn we op de motel kamer gebleven.

Zaterdag zijn we naar de stage geweest. Aangezien de juf van groep 3 terug is moet ik nu helpen bij de kleuters en zit ik dus bij Aukelina haar groep. Eerst heb ik de juf van groep 4/5 nog geholpen door haar klas op te vangen terwijl zij een speurtocht uitzette. Met deze kinderen heb ik een video gekeken over de busramp in Zwitserland waarbij Nederlanders en Belgen betrokken waren, en hier vragen over gesteld. Het niveau in deze klas is erg hoog, en ik was hier erg van onder de indruk. Ze hadden het filmpje goed begrepen en hun Nederlands was erg goed. Bij de kleuters hebben we het over warm en koud gehad. Hiervoor had een ik een spelletje bedacht waarbij 1 iemand iets verstopt en de ander dit moet zoeken d.m.v. aanwijzingen van de rest van de klas. Deze moesten dan koud, kouder of warm, warmer – heet roepen. Dit pakte wel leuk uit, en veel van de leerlingen wilden nog wel een keer. Verder voor mijn gevoel voornamelijk met kleuren en tekenen bezig geweest. Mijn slotopmerking wat de stage betreft is dat ik de kleuters of heel erg irritant vind of heel lief en schattig (er zitten er maar een paar tussenin).

P.S. Je bindt heel erg snel met deze kleuters. Dat is ook erg fijn en heel cool, en had ik van te voren niet verwacht.

Omdat we later op de avond naar San Francisco zouden gaan met de bus zijn we naar Universal gegaan om hier de tijd door te brengen, en omdat we dat vorige week nog niet vaak genoeg gedaan hadden. Ook hebben we hier tickets voor een honkbalwedstrijd van the Dodgers gekocht (awesome!). De busreis duurt bijna 8 uur, vandaar dat we die de heen en terug reis overnacht doen om zo geld uit te sparen en tijd overdag te winnen.  

Maandag (19-03)

Maandag
Dit was de laatste dag met onze klasgenoten. Suzanne zou in de middag vertrekken en de rest s’avonds. We zijn naar Universal Studio’s geweest om hier de dingen te doen die we eerder nog niet hadden gedaan. Het was iets rustiger dan de vorige keer, maar nog steeds wel druk. Suzanne is halverwege die dag vertrokken en we zijn toen met haar meegegaan om haar uit te zwaaien bij het treintje dat de bezoekers uit het park brengt. Vervolgens zijn we wat gaan eten bij ‘the Saddle Ranch’. Hier kregen we het aanbod om gratis op de mechanische stier te rijden, en ik had hier wel belangstelling voor. Ik heb de beste 15 seconden uit mijn leven gehad (het record was ergens in de 50 seconden btw). Daarna zijn we het park weer ingegaan en hebben we nog wat attracties gedaan. Vervolgens zijn we terug naar het hotel gegaan, en toen iedereen z’n spullen bij elkaar had kwam het busje al om ze op te halen. Er was dus niet veel tijd voor afscheid. Al met al een geslaagde week!

Zondag (18-03)

Zondag
Vandaag zijn we met Jolanda en Jannica naar Rodeo drive, Beverly Hills en Robertson Blvd. geweest. Suzanne en Klaske zijn naar het Getty Center gegaan. Met de bus zijn we eerst naar Rodeo drive gegaan. Hier hebben we wat winkeltjes bekeken en de beroemde straat zelf. We moesten met drie man sterk Jannica bedwingen in de winkeltjes daar (grapje :P). Maar even serieus; je moet hier ook gewoon niet heen gaan als je shopverslaafde bent. Daarna zijn we naar Beverly Hills gegaan en hebben we hier rondgekeken en bij het bord foto’s gemaakt (Er stond gewoon een soort van rij bij het bord… heel bizar). Vervolgens zijn we via Beverly Hills park naar Robertson Blvd. gelopen. Hier zijn we vlug doorheen gelopen, want we hadden met Suzanne en Klaske weer in het hotel afgesproken. Vanuit het hotel later zijn we richting de bioscoop gegaan, en hebben we ergens wat gegeten. Bij de bioscoop hebben we de film ‘a thousand words’ gekeken. Dit gaat over een man die veel praat en zelfzuchtig is, en uiteindelijk aan een boom verbonden raakt die bij elk woord dat hij zegt een blaadje verliest. De boom heeft nog maar 1000 blaadjes, en hij moet dus zorgvuldig met zijn woorden omgaan. 

Zaterdag (17-03)

Zaterdag

Jolanda en Jannica zijn met ons mee naar de stage geweest. Jannica heeft bij mij en Glenn gekeken en geholpen en Jolanda bij Aukelina en Yolenthe. Deze stage dag verliep erg goed, omdat we de grotere van de 2 groepen nu konden opspitsen. Jannica heeft met één helft gelezen en ik met de andere. Dit werkte erg prettig, en eigenlijk zou er altijd een derde persoon bij moeten zijn. Suzanne en Klaske zijn naar the Griffith Observatory geweest, en zijn hier gebleven. Wij zijn daarom na de stage naar Madame Tussauds gegaan. Hier konden we de sterren die we tot nu toe gemist hadden alsnog zien. Het was gezellig, sommige poppen leken totaal niet echt, andere juist bijna te echt maar meer kan ik er niet echt over zeggen. Vervolgens zijn we groene kleding gaan halen omdat het St. Paddy’s day was, en je iets groens aan moest hebben als je op stap wou. We zijn toen eerst in Hollywood wat gaan drinken, waar het bizar druk was overigens, en later in Dowtown nog verdergegaan zodat we niet met de Metro in de problemen zouden komen. Dit was een super leuke dag vond ik. 

Vrijdag (16-03)

 Vrijdag

Deze dag zijn we opgesplitst. Klaske en Suzanne zijn naar Rodeo drive & Beverly Hills gegaan, en wij met Jolanda en Jannica zijn in Dowtown gebleven. We zijn toen eerst met de bus naar El Pueblo gegaan, wat een soort van klein Mexico is. (Eerder in mijn blog heb ik het La Puebla genoemd, maar dat even terzijde)Hier hebben we de winkeltjes bekeken en konden we de Mariachi bandjes weer horen. Vervolgens zijn we naar China Town gegaan. Hier zijn we o.a. de dierenwinkel weer in geweest en de visboer. Ook hebben we ze de Chinese winkel met de dode zeepaardjes ed. laten zien. Opmerking hierbij was dat we bij de thee proeverij boven nog 2 monniken in traditionele kledij (en roze getinte zonnebril (moet cool blijven, uiteraard)hebben gezien )Dit vond ik om een reden die ik niet kan plaatsen heel interessant. Ze proefden thee, net als wij, en bonden steeds een touwtje om de theepot heen. Ze dronken hun thee heel rustig, en praatten ook heel rustig/langzaam. Tot slot zijn we naar Little Tokyo gegaan. Hier hebben we rondgelopen en wat gegeten. Toen we net wilden weggaan kwam de man van de prachtig gezongen Amerikaanse klassiekers eraan om zijn spullen klaar te zetten. Omdat dit nog een half uur zou duren en wij met Klaske en Suzanne hadden afgesproken is dit Jolanda en Jannica helaas gespaard gebleven. Bij het hotel aangekomen zijn we met z’n allen naar de bioscoop gegaan. Hier hebben we de film Project X gekeken. – Dit gaat over een feest in Pasadena (LA) dat gruwelijk uit de hand loopt. Blair Witch project achtig gefilmd. 

donderdag (15-03)

Donderdag
Vandaag zijn we naar Hollywood geweest. Eerst zijn we de Walk of Fame afgelopen langs de vele winkeltjes. Uiteraard moesten we de tour verkopers weer van ons afslaan (niet letterlijk), en hadden de daklozen weer creatieve manieren bedacht om om geld te vragen. Halverwege deze straat zagen we hoe ze een ster voor ‘The Muppets’ aan het maken waren, en Jannica mocht zelfs even meehelpen ;). We zijn toen doorgelopen tot het einde en hier via de andere kant van de weg terug gelopen. Aan deze kant heb je de theaters en de hand/voet afdrukken van enkele sterren. Honderden foto’s verder waren we bijna weer terug. We hebben toen aan het eind van de middag nog een Hollywood tour gedaan. Deze keer eentje die ook naar het Hollywood sign ging, en dat feit alleen al maakte het zeker de moeite waard voor mij. Redelijk dichtbij dit bord stopten we even voor foto’s. Je kunt niet dichterbij het bord komen, want er staan hekken omheen. Schijnbaar heeft een mislukte (of nooit geslaagde) actrice hier van afgesprongen en is het daarom gesloten. Daarnaast is er ook een te strenge controle: er vliegen regelmatig helikopters overheen. De tour ging verder praktisch hetzelfde als de tour die we eerder hadden gedaan. Het interessante hiervan was wel dat we andere huizen te zien kregen in Beverly Hills en ook andere informatie. Na de tour was het alweer laat en zijn we nog even gaan eten en weer terug naar het hotel gegaan. 

Woensdag (14-03)

Woensdag
We zijn vroeg opgestaan en met de bus naar Santa Monica pier gegaan. Hier zijn we overheen gelopen, en vrij snel al kwamen we de eerste filmploeg tegen. Hier zat een meisje op een bank midden op de pier en riep de hele tijd ‘shit, can we do this again?’. Het bleek één of andere filmpje voor Youtube te zijn, maar het fijne hebben we er niet van meegekregen. We zijn toen doorgelopen over de pier en hier zagen we filmploeg nummer 2. Hier stond de eerste bekende acteur die we zijn tegengekomen in LA. Ze waren de film ‘The whole Banana’ (2013) aan het opnemen, en de man die er breed stond te glimlachen kwam ons meteen al bekend voor. We moesten eerst wel vragen aan elkaar wie het was, en toen we er zo niet uitkwamen aan de mensen om ons heen. Het bleek om Kevin Sorbo te gaan, die bekend is van o.a. Hercules. (Later die week zagen we hem in ‘Meet the Spartans’, waar hij best een grote rol had). Kevin (zo mag ik hem nu noemen) was heel vriendelijk en heeft zelfs even met ons gepraat. Ook al ging het voornamelijk over het feit dat hij het koud had in zijn tuniek, en dit niet heel fijn vond. 

Vervolgens zijn we via de boulevard naar Venice Beach gelopen. Als tussenstop nog relaxed op het strand gezeten, en rolschaatsende omaatjes gespot. Niet veel later kwamen we filmploeg 3 tegen bij Venice. Deze keer waren ze bezig voor NCIS LA, en hadden we schijnbaar LL Cool J kunnen spotten (niet dat ik hem zou herkennen, maargoed. )Bij Venice hebben we rustig aan de boulevard afgelopen en de entertainers bekeken. Auk mocht nog mee doen met een straat act: een kerel die in glasscherven ging springen. Het duurde best lang, en heel even dacht ik dat de act gewoon een hoop bombarie was en met een anticlimax zou eindigen, maar hij sprong uiteindelijk wel. Na Venice zijn we weer op de bus gestapt richting Dowtown. Halverwege zijn we uitgestapt om op advies van Suzanne bij de Inn- and Out burger te eten. Daar vlakbij was nog een grote supermarkt en hier hebben we nog wat dingetjes ingeslagen. Daarna weer de bus gepakt en naar het hotel gegaan.

dinsdag (13-03)

Dinsdag
Deze dag kwam wat laat op gang omdat iedereen nog wel vrij moe was. We hebben daarom besloten naar Universal te gaan, omdat we hier toch 2x heen zouden gaan. Zo had je minder verspilling van de overige activiteiten en alsnog veel tijd in het park. Universal was erg druk omdat het in delen van Amerika spring break was. Dit was een beetje jammer, want de wachttijden voor veel van de attracties stonden op 30 minuten of meer. Hierom hebben we besloten voornamelijk naar Shows te gaan, want daar is de capaciteit veel groter en zit je alleen met de aanvangstijden van die shows. Dit plan pakte goed uit. We hebben veel shows gezien en een paar attracties gedaan. Ik was blij dat ik sommige shows nog een keer heb gezien/gedaan, want we kregen toch gedeeltelijk andere informatie. Zo kregen we bij de studio tour nieuwe dingen te leren, en waren ze deze keer aan het filmen voor Desperate Housewives. Bij de special effects show was het grappig omdat ze voor 99% gerecyclede grappen gebruikte en er andere sprekers waren. Maar het leukste van allemaal was The House of Horrors, waar de acteurs mensen bang maken. Auk en ik konden mooi achteraan lopen en genieten. Tegen de avond zijn we terug naar het hotel gegaan, nog even wat gegeten en onze kamers opgezocht. 

Maandag (12-03)

Deze week was een beetje een déjà vu week voor mij en Auk. Dit omdat we deze week klasgenoten op bezoek kregen en deze hebben rondgeleid door LA. We hadden Suzanne uit San Francisco, Klaske uit Thunder Bay (Canada) en Jannica en Jolanda uit Normal, Illinois op bezoek. 

Maandag middag kwam Suzanne al aan, en met haar hebben we toen in Dowtown LA ergens wat gedronken en bijgekletst. Ze kon toen nog niet inchecken want de gegevens stonden op naam van iemand anders. Later hebben we dit online omgezet en zo hoefde Suzanne niet heel lang te wachten. De rest kwam pas tegen 12u aan in het hotel. Klaske was er al en zat in de lobby met Suzanne toen wij beneden kwamen. Niet veel later kwamen Jannica en Jolanda. Na een groepsknuffel achtig iets zijn we gaan inchecken en hebben we nog even gepraat. Iedereen was wel moe, en wou wel graag slapen.

 

Week van 3-10 maart (04-10-03)

Deze week niet zoveel dingen bekeken als de voorgaande weken. We hebben ons vooral gefocust op de opdrachten die we voor school moeten doen & de stage. Vandaar dat ik deze hele week ook in 1 blog prop. De week zag er als volgt uit:

Maandag 
In de ochtend met school bezig geweest en daarna wezen winkelen. We hebben als onderwerp voor het Master-Project; the American dream today gekozen. Verder hebben we een mobieltje gekocht, omdat ik ben afgesloten door Vodafone. (kreeg 1 dag van te voren een sms'je met: bel voor morgen anders sluiten we je af. Maar ik kon niet bellen want het tijdsverschil liet dat niet toe, lekker). Nieuwe nummer is: 213 300 5168

Dinsdag
Kranten gehaald van gister en van vandaag voor opdrachten van school. Op het nieuws later die dag gaf Obama een toespraak over de Iran situatie. Ook had het nieuws het weer over Rush Limbaugh en zijn uitspraken over de radio (erg seksistisch). Dit zijn beide onderwerpen die in de kranten stonden en waar ik de opdrachten misschien over ga doen.

Woensdag

In de ochtend bezig geweest met school. In de middag zijn we naar Robertson Boulevard geweest. Dit is een soort van Rodeo Drive achtige straat. En schijnt heel erg populair te zijn bij de sterren. We hebben hier wel dikke auto's gezien en dure winkels, maar helaas nog geen sterren. Wel mensen die zich gedroegen als sterren, maar dat telt niet. Later die dag zijn we naar de Sunset Strip geweest. Hier heb je wat nachtclubs en diverse winkels. We zijn bij de Viper Room geweest van Johnny Depp, en bij Whisky a Go Go (ook een nachtclub). Ook zat hier een winkel van Hustler magazine en veel platenzaakjes.

Donderdag

Overdag zijn we vooral bezig geweest met school. Later zijn we wat tv gaan kijken en hebben we wat gegeten. Toen we terug liepen naar het hotel zagen we dat er drukte was bij de panden naast het hotel. Hier waren art shows bezig. In 1 van de panden waren modellen bezig met een photoshoot en in het pand ernaast was een project/tentoonstelling omtrent wachten en tijd gemaakt. Hier zijn we naar binnen geweest en dit was best grappig bedacht. Het was een wachtkamer waar je een nummertje moest trekken, en aan de muur hingen laadbalkjes en op de tafel lagen tijdschriften over klokken. Het moest mensen er een beetje van bewust maken hoelang je vaak wel niet aan het wachten bent. Op je computer, in de rij etc. En dat je wel constant met tijd bezig bent ondertussen. In het laatste pand was een kust tentoonstelling die erg druk was. Er waren mensen die wijn dronken en rustig langs de schilderijen en tekeningen liepen, en waren mensen die gehaast met mobieltjes alles filmde en zeer cynisch reageerde op de schilderijen. Het was allemaal moderne kunst gemaakt door een man van 95, die ook aanwezig was. Het was maar goed dat op elk schilderij vermeld stond wat het moest voorstellen, anders had ik er niks van kunnen maken.

Vrijdag

Voor de verandering zijn we deze ochtend met school begonnen. Later op de middag zijn we naar Santa Monica gegaan. Hier zijn we naar het aquarium geweest dat onder de pier ligt. Het is een heel klein aquarium, met alleen maar vissen die bij de pier voorkomen. Het was erg op het milieu bewuste gericht en op jonge kinderen georiënteerd. Zo kon je roggen, krabben en zeesterren aaien. En stonden overal plaatjes bij met visjes die een smiley face hadden; 'Ik vind het leuk als je met met 2 vingers zacht aait :)'- 'Ik vind het niet leuk als je me hard vastpakt :('. Maar goed het was wel heel leuk om te zien welke vissen er nou bij de pier zitten, en waar al die vissers op zitten te vissen. Verder had ik niet verwacht dat er ook haaien en speciale kwallen bij de pier zouden zijn, en dat maakte deze trip ook nog leerzaam. Hierna zijn we naar Venice Beach gelopen, en hier hebben we een biertje gedaan en heb ik nog schoenen en een boek gekocht.

Zaterdag
Vandaag hadden we stage. Hier moest ik beginnen met lezen met groep 3b. Dit is een wat grotere groep en dat vond ik erg lastig. Ze zijn snel afgeleid en ik ben (nog) niet streng genoeg om de aandacht goed vast te pakken dan. Hierdoor vond ik dit wat minder gaan, maar Glenn zei dat dit reuze meeviel. De rest van de stage ging wel erg goed en met de leerlingen van 2a hebben we bizar veel opdrachten kunnen doen. Een zeer geslaagde stage dag dus.


Na de stage zijn we naar Universal studio's gegaan, gewoon omdat het kon en we toch gratis mogen gaan zo vaak we willen. Het probleem was alleen dat het weekend was en het heel druk was. We hebben geen attracties gedaan (ok, ééntje dan), want de gemiddelde wachttijd was 40-60 minuten. Wel zijn we naar shows geweest. We zijn naar Waterworld geweest, wat een show vol actie is op het water en naar een Special Effect show. Het leukste aan Waterworld was dat de mensen op de eerste rijen erg gefakt werden. Ze werden kletsnat gemaakt, eigenlijk nog voor de show echt begonnen was. Mensen werden hier gewoon een beetje boos om, heel mooi. De special effect show was echt heel leuk. Je kreeg veel te leren over de special effects van vroeger en van nu. En het was heel interactief en grappig.

Toen ik net ging roken overigens was er een ongeluk op de kruising van 7th & Main. Een vrij harde knal en piepende banden. Een vrouw had met haar auto een busje geraakt. Zij stapte snel uit om haar kinderen te pakken en naar de straat te lopen. De man van het busje keek ondertussen alleen maar naar zijn busje. De mensen op straat bleven even kijken, en liepen vervolgens gewoon door alsof er niets gebeurd was. Een man in een rolstoel die over wou steken beklaagde zich nog even over het feit dat hij nu deels om de auto heen moest. Dit is natuurlijk ook erg vervelend. Heel opvallend hoe er mensen staan te kijken (ongeveer 20%) en hoeveel mensen gewoon doen alsof er niets aan de hand is (ongeveer 80%). De automobilisten ook trouwens; die rijden er gewoon omheen en toeteren nog even (waarom weet ik niet?!).

Vrijdag en zaterdag (02&03-03)

Vrijdag zijn we de lessen voor zaterdag gaan voorbereiden. Aukelina moest bijvoorbeeld liedjes instuderen en ik had een lesplan toegestuurd gekregen waarmee ik me vast kon voorbereiden. Ik heb een schrift gehaald waarin ik dingen ga bijhouden voor de stage. Ook ben ik het ATTK boek (algemene toegepaste taalkunde) weer gaan doorbladeren en het boek van N. Chomsky over languages. Deze dag is voornamelijk opgegaan in voorbereiden en research werk.

Zaterdag begon de stage en deze keer was ik niet zo gespannen. Er waren een paar leerlingen die er vorige week niet waren, maar de meeste waren bekende gezichten. De les verder verliep goed, maar meer hierover in het verslag voor school. Ik vond het vooral leuk dat sommige leerlingen die vorige keer wat verlegen waren nu veel opener waren. Een meisje dat vorige keer niet zoveel zei tegen mij was nu veel spraakzamer en constant aan het giebelen. Je bindt toch veel sneller met jongere leerlingen dan met de doelgroep waar we voor worden opgeleid. Dit vind ik een erg leuke kant, en gaf mij een goed gevoel. Het blijft wel leeftijdsgroep die veel drukker is, en dat kost wat meer energie van mijn kant. Ik heb veel kunnen opschrijven over de taal constructies van de leerlingen en dit vind ik erg leuk om te doen. Ik kijk dan ook uit naar volgende week.

donderdag (01-03)

We zijn vroeg in de ochtend weer naar La Jolla gegaan. We zijn bij de plek waar we gister eindigden uitgestapt en hebben de route langs de kust vervolgd. De route die langs een aantal kliffen gaat is heel erg mooi aangelegd. Er zijn diverse bankjes om van het uitzicht en de omgeving te genieten. Terwijl je langs de klif loopt vliegen er diverse zeevogels over je heen. Toen we verder doorliepen kwamen we weer een aantal kolibries tegen en een eekhoorntje.




Verderop hoorden we het geluid van zeeleeuwen op de achtergrond en konden we de rotsen van de klif zien. Tegen deze klif en op de stranden eronder (die
niet toegankelijk zijn voor mensen) zaten honderden
vogels; aalscholvers, meeuwen en pelikanen. Op de lager gelegen rotsen zagen we zeeleeuwen liggen. De route bracht ons toen langs een cave/klif, waar je ook op mocht lopen. Vanaf hier kon je heel dichtbij de pelikanen en aalscholvers komen. Het opvallende hiervan vond ik dat de vogels erg gescheiden van elkaar zitten; pelikanen bij elkaar, aalscholvers bij elkaar en meeuwen wat meer verspreid. Ook had je vanaf hier goed zicht op de zeeleeuwen die er lagen te relaxen in het zonnetje.

Toen we doorliepen kwamen we langs de hotels van La Jolla en bij een groen park. Dit hoort ook allemaal nog bij het eco park, en hier had je meer kliffen en strandjes. Deze strandjes waren wel toegankelijk, en er waren ook mensen die letterlijk tussen de zeeleeuwen zwommen. We zijn zo'n strandje opgegaan en via de rotsen in het water dicht naar de zeeleeuwen toegelopen.





Toen we de route weer voortzetten kwamen we een bord tegen waarop gevraagd werd de eekhoorntjes niet te voeren, omdat ze een plaag vormden. Niet heel veel later werd duidelijk waarom. Het eerste eekhoorntje wat we

zagen stelde niks voor namelijk, verderop had je er
wel 20 die absoluut niet schuw waren. Ééntje botste bijna zelfs tegen Aukelina op toen we voorbij liepen. Toen we voorbij de village waren was er nog een strand. Hier lagen zeehonden op het strand met jongen. Ze bewogen alleen als ze of aan het zwemmen waren, of op het land probeerden te komen (Morning has broken....) of zich aan het krabben waren. Deze route ging nog verder door, maar omdat wij nog SD in wilden zijn we de village weer in gegaan om hier de bus terug te pakken.

Met de bus zijn we weer naar Downtown San Diego gegaan en hebben we nog wat door de stad gelopen. We moesten tegen een uur of 7 de bus terug naar LA pakken en konden dus niet al te lang blijven. Met de trolley zijn we terug naar het hotel gegaan, en hier hebben we de taxi gepakt naar the greyhound bus station.
De busreis was in het donker, maar wat opvallend was was het feit dat we na een half uurtje werden aangehouden door the border patrol.



Er kwam een agent de bus in om paspoorten te controleren. 1 mexicaan moest de bus verlaten, omdat ze hem verder gingen ondervragen. Ik was nog even bang dat ik een probleem had, omdat toen hij in mijn paspoort keek hij de stempel niet konden vinden. Maar gelukkig had ie gewoon slecht gekeken. Eenmaal terug in LA hebben we de taxi gepakt naar het hotel, omdat het al laat in de avond was en de bushalte in 1 van de slechtste wijken van LA ligt.

Woensdag (29-02)

Vandaag zijn we op een boottocht geweest om te gaan whale watchen. De dagen ervoor was het weer te slecht en waren de golven te hoog. We waren dus erg blij dat we vandaag wel konden, want als je geen walvissen te zien zou krijgen mocht je gratis nog een keer mee met hun op een boottocht. We hebben de tocht van 9.45 gedaan, en het was heerlijk weer toen we vertrokken (de hele dag verder, overigens). Toen we de baai verlieten werd er eerst veel verteld over San Diego zelf. Ze vertelden wat over Downtown SD en de skyscapers die we steeds verder achter ons lieten. Het staat bekend als de toolbox, omdat sommige mensen de skyscapers op schroevendraaiers en beitels vinden lijken (wij zagen dit er niet in, maar oordeel zelf - zie foto). 

Vervolgens kwamen we langs de kant waar de marine basis van SD ligt. Hier zijn normaal 2 vliegdekschepen (nu maar 1) en er zijn straaljagers en helicopters op de basis. Vervolgens zijn we langs de jachthaven gevaren en langs het aqua research centrum van SD. Hier hebben ze de meest geavanceerde research schepen ter wereld, en ze worden dan ook over de hele wereld uitgeleend. Al snel kregen we de eerste zeeleeuwen te zien, die op de diverse boeien in het water lagen te relaxen. Vervolgt door een aantal pelikanen, die van het uitsterven hier zijn gered. Dit is 1 van de overwinningen die het milieu bewuster handelen in SD heeft behaald.

Toen we de baai uit waren gevaren zagen we al snel dolfijnen in de verte. In totaal hebben we zo'n drie dolfijnen gezien, en dit was heel bijzonder. Het zijn zeer speelse en energieke dieren. We zijn toen de reis vervolgd verder de Pacific Ocean op. Onderweg zagen we meer zeeleeuwen in het water en diverse pelikanen. We kregen uitleg over de walvisvaart en hoe die vroeger was. Ik vond dit wel grappig, omdat ik een aantal maanden geleden Moby Dick heb gelezen van Herman Melville en hier heel veel overeenkomsten mee waren (er was ook een tentoonstelling bij het museum over Melville). Na ongeveer een uurtje onderweg te zijn geweest konden we in de verte waterstralen de hoogte zien ingaan, en werd er 'There she blows' omgeroepen. We zijn toen dichter naar de walvissen toe gevaren en zagen de stralen steeds van dichterbij. Toen we dichtbij waren werd de motor uitgezet en moesten we even wachten tot ze aan de oppervlakte kwamen. Toen we dichtbij genoeg waren kwamen ze heel dicht bij ons schip aan de oppervlakte. Het leken net 2 kleine eilandjes in het water. Pas toen ze bijdraaiden zagen we de witte streep op hun zijkant, dit zijn pokken en schelpjes die aan de walvis vast zijn gegroeid. Het is een win win situatie, zij houden de walvis schoon en de walvis zorgt voor een bron van voedsel voor ze. Dit was echt een 'wauw' momentje voor mij. Ze zijn echt super groot en het is gewoon heel bijzonder om dat van dichtbij mee te maken. We zijn niet lang daarna weer omgedraaid en op terugreis gegaan. 

Op de terugreis hadden we mazzel, want we kwamen nog een walvis tegen. Deze was een stukje kleiner, en volgens de experts was het een jonger mannetje dat heel speels was. We zijn hier niet lang bij gebleven, want we lagen al achter op schema. Verder kwamen we nog een hovercraft tegen van de US marines, wat je ook niet elke dag ziet. Dit ding is ontzettend groot en maakt ontzettend veel lawaai. De totale reis heeft bijna 4 uur geduurd, en was zeer de moeite waard. 

We zijn toen nog even kort Downtown SD ingeweest om hier even wat te eten. 

Ons plan was om hierna naar het Birch Aquarium te gaan. Dit aquarium lag in een ander deel van SD, namelijk La Jolla. Hier zijn we toen met de bus heengegaan, maar de busreis viel tegen. Het duurde bijna een uur voordat we er waren, en dit liet ons niet al te veel tijd om het aquarium te gaan bekijken. We hebben toen maar besloten naar La Jolla  beach te gaan. Hier konden we vanaf de bushalte makkelijk heenlopen en dit was een erg mooi strand. De pelikanen die we eerst zagen en zo bijzonder vonden had je hier op het strand in overvloed. We zijn toen richting coast village gelopen en wilden dit graag via de kust doen. Hierdoor kwamen we heel even in een prachtige woonwijk terecht met veel groen en mooie huizen. De huizen lagen wat op een heuvel gelegen en hadden grote glazen ramen met uitzicht op de zee. In de tuinen hier had je veel vogels, maar de leukste vogel die we zagen was een kolibrie. Een super snel vogeltje met een karakteristiek geluid.

Toen we de woonwijk uitliepen konden we de volgende zijstraat weer langs de kust lopen. Hier waren borden waarop aangegeven stond dat dit een natuurterrein is, met als doel de natuurlijke habitat te herstellen. Hier was het echt prachtig, maar het was jammer dat de batterij van onze camera leeg was, en het donker begon te worden. We zijn toen in het dorpje gaan eten, en zijn weer naar het hotel gegaan met het idee om hier morgen weer terug te komen.  

dinsdag (28-02)

Vandaag zijn we met de trolley naar San Ysidro gegaan. Dit ligt aan de grens van Mexico, tegen Tijuana aan. Toen we uit de trolley kwamen konden we meteen een brug oversteken die naar de grens toe ging. Je gaat dan via draaideuren 2 hekken door, langs allemaal beveiliging, en bent dan in Mexico. Vanuit hier hebben we de Taxi gepakt naar Revoltion road dat in het hart van Tijuana ligt. De toon werd al gelijk gezet door de taxichauffeur toen hij met de vraag kwam of we voor drugs naar Mexico zijn gekomen. Hij vroeg of we opzoek waren naar een pharmacy, en zei dat hij alles voor ons kon regelen. Hij ging toen een lijstje met medicijnen af die schijnbaar populair waren onder toeristen hier. Vervolgens zette hij ons af bij onze bestemming. 

Toen we uitstapten werden we meteen toegeroepen door meerdere verkopers. Die allemaal vroegen of we hun winkeltje binnen wilde komen. Sommige zeiden gewoon letterlijk: kom hier binnen, en koop dingen die je niet nodig hebt. De eerste 2-3 keer was dit nog wel leuk, misschien de 4e keer ook nog wel, maar toen dit bij alle winkeltjes zo ging waren we er wel flauw van. Zelfs toen ik dacht van ik ga roken, dan mag ik die winkeltjes niet viel dit tegen. Kom maar gewoon binnen met je sigaret... Ook al zit mijn vrouw met haar kinderen achter de kassa binnen, en staat mijn winkel overvol met troep. We zijn geen enkel winkeltje binnen geweest, omdat we bang waren dat we dan een rondleiding zouden krijgen of erger nog niet weg konden zonder wat te kopen. Dit ging niet alleen bij ons zo, maar bij bijna iedereen die er ook maar een beetje rijk uitzag. We zijn verder gelopen en kwamen toen aan bij een straat waar veel restaurantjes waren. Bij de restaurantjes gaat alles er net iets anders aan toe. Hier lopen de mensen die willen dat je binnenkomt gewoon een stukje met je mee, om je zo hun hele menukaart voor te leggen en je er op te attenderen dat ze bereid zijn een deal te maken wat de prijs betreft. 


Het wordt nog gekker; er was zelfs een man die naar ons toe kwam en vroeg of we Spaans spraken. Hij had toch niks te doen, en hij wou ons wel rondleiden en onze tolk zijn (dit zei die in heel gebrekkig Engels). We hebben bedankt voor de eer, en de man is verder opzoek gegaan naar een leven (hoop ik). We wouden hier toen wel weg, en hebben toen een taxi naar het strand genomen. 










Toen we naar het strand reden zag je de wijken van Tijuana in de bergen liggen, en aan de andere kant de 2 muren die Amerika van Mexico moeten scheiden. De bergen die bedekt zijn met plastic afval doen denken aan de sneeuw toppen die je op hoge bergen vind. De witte glinstering die de zon aan het plastic geeft is werkelijk waar prachtig. Dit afgezet tegen de met graffiti bekladde krotten, uhm huizen, geeft een uniek en wonderschoon effect. Niet veel later kwamen we aan bij het strand. Hier zijn we toen over de boulevard gelopen vanaf de pier naar de klif die het strand doet ophouden. Het woord boulevard is hier eigenlijk niet van toepassing, maar goed we moeten niet te kritisch zijn. Ook het woord pier is niet echt van toepassing, want het is eigenlijk een deel van de grens die de Amerikanen door hebben getrokken en op de pier staat alleen een hijskraan. Als je het strand op loopt ga je van het mooie zwarte zand over in beige/wit zand. Het strand zelf is schat ik zo'n 15 meter breed, en alleen de zee kant is interessant. Aan de kust kant heb je alleen maar vervallen huizen, en 1 of 2 restaurantjes met een terras. Op het strand heb je vogeltjes, en krabben en een uitgestrekte zee met in de verte 2 eilandjes. Dit vonden we beide wel leuk en hier zijn we dan ook het langst gebleven.

Toen we weer terug gingen naar revolution road hebben we weer een taxi gepakt. Waar de heenreis $2 kostte, was de terugreis $8. Waar het prijsverschil van 400% vandaan komt is tot dusver een raadsel. Bij revolution road zijn we teruggegaan naar de restaurantjes. Hier hebben we wat gegeten en gedronken, en in tegenstelling tot de rest van Tijuana viel dit niks tegen. Het eten was goed, en de gastheer erg vriendelijk. Jammer dat we geen peso's hadden, want bij het betalen werden we opgelicht door de vriendelijke gastheer. Deze had het bedrag in peso's door 12 gedeeld, terwijl dit eigenlijk door 14 had moeten worden gedeeld. Maargoed, na zijn verhaal over hoe kut zijn leven wel niet was en hoe zijn greencard was ingenomen door de states wouden we ook niet moeilijk doen. We zijn heel snel weer teruggegaan met de taxi naar de grens. Hier wachtte de laatste onaangename verassing op ons. Bij de grens terug de VS in moet je in een lange rij staan. Je staat eerst met een stuk of 100 mensen in de rij, voordat je nog binnen bent. Als je dan eenmaal binnen bent sta je tussen honderden lui te wachten tot ze je paspoort controleren. Dit duurde vrij lang, maar goed we mochten wel weg uit Mexico en dat was het waard (Ook nog eens voor het donker werd, want dat werd ons van alle kanten aangeraden). Toen we hiermee klaar waren zijn we de trolley ingestapt en terug gegaan naar het hotel. Al met al weer een geslaagde dag!

P.S. - de grens

Tussen de 2 hekken die langs de gehele grens lopen rijdt veel politie en ook vliegen er helikopters en vliegtuigen af en toe overheen om te controleren. Toen we met de vriendelijke gastheer spraken vertelde hij ook hoe hij toen de grens over is gekomen. Hij was de woestijn overgestoken, net als vele andere en heeft toen 4 dagen de woestijn door gezworven om zo de VS binnen te komen en daar werk te vinden. Hij was zijn greencard kwijt geraakt vanwege criminele activiteiten (net als vele andere, maar dit is mijn eigen veronderstelling). Daardoor verdient hij nu een stuk minder. Waar hij in de VS $600 verdiende, verdient hij hier maar $120. Ook heb je in Mexico vaak geen vast salaris, en krijg je betaald als er geld binnenkomt verder niet. Later op het nieuws hoorden we hoe creatief de drugssmokkelaars hier zijn. Er was een tunnel van enkele kilometers ontdekt onder het hek door, die van Tijuana naar de woestijn ging. Compleet met verlichting en ventilatie schachten en al. De langste tunnel ooit ontdekt door de grenspolitie.

maandag (27-02)

Vandaag heeft het de hele dag geregend. We waren dan ook erg blij dat we gister gelijk San Diego in zijn geweest. Wel gaf dit ons de kans om nog wat praktische zaken af te ronden en aan de blog te werken. Verder konden we niet veel doen, en zijn we voornamelijk in het hotel gebleven. Op google maps is op 1 screenshot te zien waar we allemaal geweest zijn.

2x naar Denny's voor ontbijt en avond eten.
1x naar Shell benzinepomp voor kleine boodschappen.

Zondag (26-02)

We zijn in de ochtend gaan ontbijten bij een tentje dat bij het hotel lag. We zagen al een bord hangen met breakfast en lunch toen we naar onze kamer gingen, en dit leek ons wel wat. Toen we er heen liepen dachten we even dat we misschien beter ergens anders heen konden gaan, omdat het er wel heel rommelig uitzag. Eenmaal binnen was de sfeer heel anders. We werden begroet door een Duitse vrouw met haar Poolse man. Beide waren heel erg vriendelijk en gaven ons een rondleiding door hun restaurant. 




Overal hingen dingen aan de muur en aan het plafond dingen die met muziek te maken hadden. Buiten stond een standbeeld van Elvis en Marilyn Monroe bijvoorbeeld, en binnen hingen trompetten en posters van artiesten. Het tentje was dus eigenlijk heel sfeervol ingericht vonden wij beide. Daarnaast was het ontbijt dat we kregen ook nog eens erg lekker. Dit was een heel goed begin van de dag.

Vervolgens zijn we naar het Old Town station gegaan. San Diego maakt gebruik van trolleys en bussen voor het openbaar vervoer. Hier heb je veel bushaltes en de blue en green trolley lijn. Voor een dagkaart betaal je $5, en dan kun zowel met de bus als met de trolley. De trolleys zijn heel erg handig vind ik. Ze rijden vaak en er kunnen veel mensen in. Met de trolley zijn we toen naar downtown San Diego gegaan. We zijn uitgestapt bij American Plaza en toen naar The Gaslamp Quarter gelopen. 

 Dit is een lange straat die heel Europees doet overkomen. Je hebt aan beide kanten (volgens Aukelina) leuke kledingwinkels en restaurantjes. De restaurantjes hebben allemaal kleine terrasjes, en mensen die vragen of je hun menukaart wilt bekijken. Het eerste dat in San Diego opviel was het feit dat alles netter is dan in LA, en dat er hier mensen zijn met een segway. Hier ligt nauwelijks afval op de straten en hangen veel borden die mensen milieu bewuster moeten maken. We zijn the Gaslamp Quarter afgelopen naar het Convention Center. Dit is een groot glazen gebouw waar vanuit de hele wereld lezingen worden gehouden over variërende onderwerpen. Hier zijn we toen bij 1 van de vele visrestaurantjes gaan eten. Het eten was goed, en over het gehele terras verspreid zaten kleine vogeltjes te azen op leftovers. Vanuit hier zijn we naar het honkbal stadion van The SD Padres gelopen. We zijn om het stadion heengelopen en aan een van de zijkanten heb je een parkje met een opening naar het stadion toe. Hier staat een monument en zijn er zitplaatsen voor het stadion waar je niet voor hoeft te betalen. De stad zelf is best groen, maar dit soort kleine parkjes geven het nog een extra groen gevoel. Nadat we hier gezeten hebben en rondkeken zijn we weer teruggelopen via The gaslamp Quater naar een trolley halte.  We zijn toen uitgestapt bij een halte die langs de kust ging. Vanuit daar zijn we naar de boulevard gelopen waar een paar historische schepen liggen en het Martime Museum van San Diego. De zon begon net onder te gaan en we zijn  hier toen langs de boulevard gelopen. Er lagen veel verschillende schepen en boten. Zo waren er Catamarans, maar ook oude zeilboten en paddle boten (stoom aangedreven rad). Op het moment dat wij er waren vertrok er net een catamaran die voor 42 dagen op zee zou blijven, zo vertelde de mensen die met de boot bezig waren. San Diego is een echte waterstad en dit was dan ook een super afsluiting.