dinsdag (28-02)

Vandaag zijn we met de trolley naar San Ysidro gegaan. Dit ligt aan de grens van Mexico, tegen Tijuana aan. Toen we uit de trolley kwamen konden we meteen een brug oversteken die naar de grens toe ging. Je gaat dan via draaideuren 2 hekken door, langs allemaal beveiliging, en bent dan in Mexico. Vanuit hier hebben we de Taxi gepakt naar Revoltion road dat in het hart van Tijuana ligt. De toon werd al gelijk gezet door de taxichauffeur toen hij met de vraag kwam of we voor drugs naar Mexico zijn gekomen. Hij vroeg of we opzoek waren naar een pharmacy, en zei dat hij alles voor ons kon regelen. Hij ging toen een lijstje met medicijnen af die schijnbaar populair waren onder toeristen hier. Vervolgens zette hij ons af bij onze bestemming. 

Toen we uitstapten werden we meteen toegeroepen door meerdere verkopers. Die allemaal vroegen of we hun winkeltje binnen wilde komen. Sommige zeiden gewoon letterlijk: kom hier binnen, en koop dingen die je niet nodig hebt. De eerste 2-3 keer was dit nog wel leuk, misschien de 4e keer ook nog wel, maar toen dit bij alle winkeltjes zo ging waren we er wel flauw van. Zelfs toen ik dacht van ik ga roken, dan mag ik die winkeltjes niet viel dit tegen. Kom maar gewoon binnen met je sigaret... Ook al zit mijn vrouw met haar kinderen achter de kassa binnen, en staat mijn winkel overvol met troep. We zijn geen enkel winkeltje binnen geweest, omdat we bang waren dat we dan een rondleiding zouden krijgen of erger nog niet weg konden zonder wat te kopen. Dit ging niet alleen bij ons zo, maar bij bijna iedereen die er ook maar een beetje rijk uitzag. We zijn verder gelopen en kwamen toen aan bij een straat waar veel restaurantjes waren. Bij de restaurantjes gaat alles er net iets anders aan toe. Hier lopen de mensen die willen dat je binnenkomt gewoon een stukje met je mee, om je zo hun hele menukaart voor te leggen en je er op te attenderen dat ze bereid zijn een deal te maken wat de prijs betreft. 


Het wordt nog gekker; er was zelfs een man die naar ons toe kwam en vroeg of we Spaans spraken. Hij had toch niks te doen, en hij wou ons wel rondleiden en onze tolk zijn (dit zei die in heel gebrekkig Engels). We hebben bedankt voor de eer, en de man is verder opzoek gegaan naar een leven (hoop ik). We wouden hier toen wel weg, en hebben toen een taxi naar het strand genomen. 










Toen we naar het strand reden zag je de wijken van Tijuana in de bergen liggen, en aan de andere kant de 2 muren die Amerika van Mexico moeten scheiden. De bergen die bedekt zijn met plastic afval doen denken aan de sneeuw toppen die je op hoge bergen vind. De witte glinstering die de zon aan het plastic geeft is werkelijk waar prachtig. Dit afgezet tegen de met graffiti bekladde krotten, uhm huizen, geeft een uniek en wonderschoon effect. Niet veel later kwamen we aan bij het strand. Hier zijn we toen over de boulevard gelopen vanaf de pier naar de klif die het strand doet ophouden. Het woord boulevard is hier eigenlijk niet van toepassing, maar goed we moeten niet te kritisch zijn. Ook het woord pier is niet echt van toepassing, want het is eigenlijk een deel van de grens die de Amerikanen door hebben getrokken en op de pier staat alleen een hijskraan. Als je het strand op loopt ga je van het mooie zwarte zand over in beige/wit zand. Het strand zelf is schat ik zo'n 15 meter breed, en alleen de zee kant is interessant. Aan de kust kant heb je alleen maar vervallen huizen, en 1 of 2 restaurantjes met een terras. Op het strand heb je vogeltjes, en krabben en een uitgestrekte zee met in de verte 2 eilandjes. Dit vonden we beide wel leuk en hier zijn we dan ook het langst gebleven.

Toen we weer terug gingen naar revolution road hebben we weer een taxi gepakt. Waar de heenreis $2 kostte, was de terugreis $8. Waar het prijsverschil van 400% vandaan komt is tot dusver een raadsel. Bij revolution road zijn we teruggegaan naar de restaurantjes. Hier hebben we wat gegeten en gedronken, en in tegenstelling tot de rest van Tijuana viel dit niks tegen. Het eten was goed, en de gastheer erg vriendelijk. Jammer dat we geen peso's hadden, want bij het betalen werden we opgelicht door de vriendelijke gastheer. Deze had het bedrag in peso's door 12 gedeeld, terwijl dit eigenlijk door 14 had moeten worden gedeeld. Maargoed, na zijn verhaal over hoe kut zijn leven wel niet was en hoe zijn greencard was ingenomen door de states wouden we ook niet moeilijk doen. We zijn heel snel weer teruggegaan met de taxi naar de grens. Hier wachtte de laatste onaangename verassing op ons. Bij de grens terug de VS in moet je in een lange rij staan. Je staat eerst met een stuk of 100 mensen in de rij, voordat je nog binnen bent. Als je dan eenmaal binnen bent sta je tussen honderden lui te wachten tot ze je paspoort controleren. Dit duurde vrij lang, maar goed we mochten wel weg uit Mexico en dat was het waard (Ook nog eens voor het donker werd, want dat werd ons van alle kanten aangeraden). Toen we hiermee klaar waren zijn we de trolley ingestapt en terug gegaan naar het hotel. Al met al weer een geslaagde dag!

P.S. - de grens

Tussen de 2 hekken die langs de gehele grens lopen rijdt veel politie en ook vliegen er helikopters en vliegtuigen af en toe overheen om te controleren. Toen we met de vriendelijke gastheer spraken vertelde hij ook hoe hij toen de grens over is gekomen. Hij was de woestijn overgestoken, net als vele andere en heeft toen 4 dagen de woestijn door gezworven om zo de VS binnen te komen en daar werk te vinden. Hij was zijn greencard kwijt geraakt vanwege criminele activiteiten (net als vele andere, maar dit is mijn eigen veronderstelling). Daardoor verdient hij nu een stuk minder. Waar hij in de VS $600 verdiende, verdient hij hier maar $120. Ook heb je in Mexico vaak geen vast salaris, en krijg je betaald als er geld binnenkomt verder niet. Later op het nieuws hoorden we hoe creatief de drugssmokkelaars hier zijn. Er was een tunnel van enkele kilometers ontdekt onder het hek door, die van Tijuana naar de woestijn ging. Compleet met verlichting en ventilatie schachten en al. De langste tunnel ooit ontdekt door de grenspolitie.